Najstarsze świadectwo kontrolowanego użycia ognia do przygotowania pożywienia – odkryli naukowcy izraelscy. Badania opisują na łamach „Nature Ecology and Evolution”.
Okazało się, że lokalne ryby z rodziny karpiowatych osiągały dwa metry długości. W wielu miejscach na stanowisku znaleziono szczątki ryb, co świadczy o ich popularności w diecie wczesnych ludzi, którzy opracowali nawet specjalne techniki termicznej obróbki ryb.
Naukowcy zbierali zęby gardłowe ryb, służące karpiowatym do rozgryzania twardych przedmiotów, takich jak skorupki czy muszle. Znajdowano je w dużej liczbie w różnych warstwach archeologicznych. Analiza chemiczna dowiodła, że pochodziły one z pobliskiego jeziora i były wystawione na działanie wysokich temperatur. Wyższych niż w przypadku incydentalnego zetknięcia z ogniem.
Naukowcy przypominają, że przejście z pożywienia surowego na gotowane lub pieczone stanowiło ważny moment w rozwoju człowieka. Dzięki temu organizm zużywał mniej energii na trawienie pokarmu, zmieniła się też anatomia szczęk i całej czaszki. Ponieważ jedzenie było łatwiej przyswajalne, ludzie zyskali więcej czasu na inne aktywności niż tylko poszukiwanie pożywienia. Obróbka termiczna jedzenia przyczyniła się do istotnych zmian w ludzkiej fizjologii i zachowaniu.