Polscy archeolodzy odkryli antyczną mozaikę w Aleksandrii

Mozaikę sprzed blisko 2 tys. lat odkryli polscy archeolodzy w Aleksandrii w Egipcie. Znalezisko świadczy nie tylko o zamożności ówczesnych mieszkańców badanych domów mieszkalnych, ale też o popularności sztuki mozaikarskiej – poinformowali odkrywcy.

Starożytny dom, wewnątrz którego dokonano odkrycia, położony jest na w sercu antycznego miasta – Aleksandrii. To stanowisko archeologiczne, określane jako Kom el-Dikka, badane jest od 1960 r. przez ekipę badaczy z Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej (CAŚ) Uniwersytetu Warszawskiego, we współpracy z Ministerstwem Starożytności Egiptu.

W ostatnich latach prace wykopaliskowe koncentrują się na badaniach architektury mieszkalnej z I-III wieku, czyli czasów, w których Egipt znalazł się pod władaniem Rzymu.

“Skądinąd wiadomo, że budynki z tego okresu mogą być bogato zdobione, co znalazło potwierdzenie w naszych tegorocznych okryciach. W jednym z domów mieszkalnych odkryliśmy piękną mozaikową posadzkę” – opowiada szef wykopalisk, dr Grzegorz Majcherek cytowany w komunikacie przesłanym  przez CAŚ UW.

Mozaika podłogowa zdobiła podłogę jadalni bogatego domu. Główne pole tej wielobarwnej posadzki, która mierzy 2,6 x 2,6 m, składa się z sześciu heksagonalnych paneli zdobionych kwiatami lotosu i obramowanych wijącymi się ornamentami. W pozostałych polach umieszczono pąki lotosu.

Zdaniem odkrywców taka kompozycja z użyciem koła wpisanego w kwadrat, była niezwykle popularna w rzymskim Egipcie. Uważana jest za element charakterystyczny dla stylu aleksandryjskiego.

Polski zespół odkrywał mozaiki na Kom el-Dikka już w poprzednich latach. Dla zwiedzających udostępnione są te eksponowane w tzw. Willi Ptaków z I-II w. Ruiny budowli określono w ten sposób właśnie ze względu na motywy widoczne na mozaice – przedstawia gołębie, pawie, przepiórkę i papugę.

To nie pierwsze ważne znalezisko polskich archeologów na Kom el-Dikka. W 2004 roku kierujący wykopaliskami dr Grzegorz Majcherek ogłosił odkrycie dużego kompleksu świetnie zachowanych sal wykładowych z czasów późnego antyku (V-VII w. n.e.). To jedyne znane z obszaru śródziemnomorskiego materialne pozostałości po starożytnej uczelni. Można je teraz zwiedzać w Parku Archeologicznym, utworzonym we współpracy z polskimi archeologami i konserwatorami.